{ ၁ }
သူခိုးအားလံုးက သူ႕ကို ေၾကာက္ၾကသည္။ သူကိုယ္တိုင္ သူခိုးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ္လည္း သူခိုးခ်င္း ၿပန္ခိုးနူိင္ေသာေၾကာင္႕ သူခိုးမ်ားက သူ႕ကို လန္႕သည္။ ေစာရနကၡတ္ မိထားေသာသူ႕ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ၿငိမ္သက္မႈမရွိ။ တစ္ေနရာတည္းကိုသာ စိုက္ၾကည္႕ေနသည္မဟုတ္။ မ်က္လံုးမ်ားက ေ၀႕၀ဲလ်က္ လည္ေနသည္။
“ေၿမြေၿမြခ်င္းေတာ႕ ေၿခၿမင္ပါတယ္” ဆိုသည္႕အတိုင္း သူခိုးအခ်င္းခ်င္းကေတာ႕ သူ႕အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိေနၾကသည္။ သူခိုးေလာကတြင္ သူ႕ကိုမသိေသာ သူခိုးရယ္လို႕မရွိ္။ သူခိုးေစ်းထဲကို သူေရာက္လာတိုင္း အားလံုးက သူ႕ကို ၀ိုင္းၾကည္႕တတ္သည္။ ခိုးရာပါပစၥည္း ၀ယ္ေသာဆိုင္မ်ားကလည္း သူ႕ကို ထိတ္လန္႕ေလးစားစြာ ဆက္ဆံၾကသည္။ သူေရာင္းသည္႕ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းမႏွိမ္ရဲ။ တန္ရာတန္ေၾကးကို ေက်ေက်နပ္နပ္ေပးၿပီး ၀ယ္ၾကသည္။
သူ႕လက္ေတြက လွ်ပ္စစ္ထက္ၿမန္သည္။ တစ္ခ်က္ကေလး လစ္လိုက္သည္ႏွင္႕ ဖ်တ္ခနဲ႕….ဖ်တ္ခနဲ႕ ပါသြားတတ္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ သူေရာင္းလိုက္သည္႕ ပစၥည္းကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ၿပန္ရေအာင္ပင္ ၿပန္ခိုးနိုင္သည္။ သူေတာင္းသည္႕ေစ်းကို မေပးလို႕ကေတာ႕ ခံရၿပီသာ မွတ္ေပေတာ႕။
သူခိုးအခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကၿပန္ေတာ႕လည္း ရယ္လိုက္၊ ေမာလိုက္၊ စကားေၿပာလိုက္၊ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ႏွင္႕ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ႕ ပါသြားတတ္သည္။ ထို႕ေၾကာင္႕လည္း သူခိုးမ်ားက သူ႕ကိုေတြ႕လွ်င္ ေရွာင္ၾကသည္။
‘ဟိုေန႕က သူနဲ႕ေစ်းထဲမွာေတြ႕လို႕ ခဏေလးရပ္ၿပီး စကားေၿပာလိုက္တာဗ်ာ။ အိမ္ၿပန္ေရာက္မ ွက်ဳပ္ခိုးထားတဲ႕ ပတ္ကားေဖာင္တိန္ေလး ပါသြားမွန္း သိရတယ္။ ႏွေၿမာလိုက္တာဗ်ာ၊ ဒီေဖာင္တိန္ေလးကို မရမကခိုးၿပီး ၾကိဳက္လြန္းလို႕ ၿပန္မေရာင္းဘဲ ထားတာ။ ဒီလူနဲ႕ေတြ႕မွပဲ ခံရေတာ႕တယ္။” ဆိုသည္႕ သူခိုးေလာကမွ သူႏွင္႕ပတ္သက္ေသာ သတင္းစကားမ်ားကို မၾကာ မၾကာ ၾကားေနရသည္။ သူကေတာ႕ “ကမာၻၾကီးကိုေတာင္ ရေအာင္ခိုးမယ္”လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ထားသည္။
ၿပီးေတာ႕ သူကေခသူမဟုတ္။ ေခတ္ပညာကိုလည္း မေတာက္တေခါက္ တတ္သည္။ ေခတ္အၿမင္လည္းရွိသည္။ စကားေၿပာလည္း ညက္သည္။ အာ၀ဇၹန္းလည္းရႊင္သည္။ သူႏွင္႕စကားေၿပာရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို ထိတ္လန္႕စရာလည္း ေကာင္းသည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူခိုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕ သူ႕ကို မပစ္ပယ္ရဲ။ စိတ္ေပါင္းကိုယ္(အနည္းငယ္)ခြာၿပီး ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံၾကသည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ သူႏွင္႕ေတြ႕တိုင္း သူခိုးမ်ားက သူကိုေက်ြးေမြးဧည္႕ခံၿပီး သူေၿပာသည္႕စကားမ်ားကို စိတ္၀င္စားစြာ နားေထာင္ၾကသည္။ သူကလည္း သူခိုးတရား ေဟာေလ႔ရွိသည္။
“က်ဳပ္တို႕သူခိုးေလာကမွာ အဆင္႕နိမ္႕ဆံုး သူခိုးကို ထဘီသူခိုးလို႕ ထင္ေနၾကတယ္။ ဘုန္းနိမ္႔ခံၿပီး ထဘီကအစ အလစ္သုတ္တဲ႕ သူခိုးအမ်ားစုဟာ ဖိုးသမားေတြ ဘိန္းစားေတြပဲ။ ဒါေပမယ္႕အဲဒီ ထဘီသူခိုးေတြကို အဆင္႕နိမ္႕တဲ႕ သူခိုးေတြလို႕ ေၿပာလို႕ မရေသးဘူး။ တကယ္တမ္း အဆင္႕နိမ္႕တာက မယားခိုးေတြ (မယခိုးေတြ)…။ ထဘီတင္မကဘဲ သူမ်ားမယားပါခိုးတဲ႕ မယားခိုးေတြဟာ အဆင္႕နိမ္႕တဲ႕ သူခိုးေတြပဲ။
“ဘာပဲခိုးခိုး သူခိုးဆိုတဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႕ေတာ႕ မလြတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ သူခိုးဆိုၿပီးေတာ႕လည္း အားမငယ္ၾကပါနဲ႕။ လူတစ္ရာမွာ ကိုးဆယ္ေက်ာ္ တစ္ရာနီးပါးေလာက္ဟာ သူခိုးေတြပါလို႕ က်ဳပ္ရဲရဲၾကီး စြပ္စြဲရဲတယ္။
ဒါေပမဲ႕ လူေတြက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ သူခိုးဆိုတဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ သူတို႕နဲ႕ မဆိုင္သလိုမ်ိဳး ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မဆန္းစစ္ဘဲ “သူခိုး…သူခိုး”လို႕ ေအာ္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႕ သူတို႕ကိုယ္တိုင္လည္း သူခိုးၿဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ႕ နည္းနည္းေလးမွ မေတြးမိၾကဘူး။ ‘ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္႕ရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမြးစကစၿပီး အရြယ္ေရာက္တဲ႕အထိ တစ္ခုခုေတာ႕ ခိုးမိတာပါပဲ။ တန္ဖိုးနည္းတာ မ်ားတာ၊ ထိခိုက္တာ မထိခိုက္တာပဲကြာမယ္။ သူမ်ားမသိေအာင္ကေတာ႕ ယူမိ ခိုးမိတာပါပဲ။ ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ လုပ္စားပါတယ္ဆိုတဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ၊ ကုန္သည္ေတြလည္း အေလးခိုးတာေတြ၊ အခ်ိန္အတြယ္ ခိုးတာေတြရွိတယ္။ စာတတ္ေပတတ္ ပညာတတ္ေတြထဲမွာေတာင္ စာကူးခ်တဲ႕ စာသူခိုးၿဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ လူေတြရွိတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ကမာၻနဲ႕ခ်ီၿပီး ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္လည္း ဒီကမာၻေပၚမွာ သူခိုးနိုင္ငံေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ တစ္နုိင္ငံနဲ႕တစ္နိူင္ငံဟာ ခိုးဖို႕၀ွက္ဖို႕ပဲ ေခ်ာင္းေနၾကတယ္။ အခုေခတ္မွာ ေဆာ႕ဖ္၀ဲ ခိုးတာေတြ၊ နည္းပညာ ခိုးတာေတြ၊ ေဖာ္ၿမဴလာ ခိုးတာေတြ ၊သယံဇာတ ခိုးတာေတြ၊ ေရအရင္းအၿမစ္ ခိုးတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုးလဲဆိုရင္ ရာသီဥတုကအစ၊ မိုးကအစ ခိုးေနၾကတယ္။ သိပံပညာ ထြန္းကားတဲ႕ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ရြာမယ္႕မိုးကို ကိုယ္႕ကိုယ္႔နိုင္ငံမွာ ရြာေအာင္ မိုးလႊဲၿပီး မိုးခိုးေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႕ ဒီေလာကၾကီးဟာ သူခိုးနဲ႕ မကင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ ခိုးရမွာကို မေၾကာက္ၾကပါနဲ႕၊ မရွက္ၾကပါနဲ႕။ သူခိုးဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ လက္ညိဳးထိုး မလြဲပါပဲ။ လူေတြကေတာ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေတာ႕မွ လက္ညိဳးထိုးမွာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ကေတာ႕ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ရဲရဲၾကီး လက္ညိဳးထိုးတယ္။ ’
‘က်ဳပ္ဟာသူခိုး၊ သူခိုးဟာ က်ဳပ္ပဲ။’ ‘ ၿဖစ္နိုင္မယ္ ဆိုရင္ က်ဳပ္က ေဟာ႕ဒီကမာၻၾကီးကိုေတာင္ ရေအာင္ ခိုးလိုက္ခ်င္တယ္။’
သူ႕စကားမ်ားကို ၾကားရေလတိုင္း သူခိုးမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြကာ ခိုးခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ လာၾကသည္။ သူကလည္း သူခိုးမ်ားကို ေတြ႔တိုင္း ဆက္ၿပီးမ်ားမ်ားခိုးဖို႕ အားေပးေလ႕ရွိသည္။ ခိုးပံုခိုးနည္း ေဖာက္ထြင္းပံု ေဖာက္ထြင္းနည္းမ်ားနွင္႕ သူ႕အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို တတ္နိုင္သမ် ေၿပာၿပသည္။
ေန႕တြင္ ခိုးေသာအခါ ေတြ႕ရမည္႕အခက္အခဲ၊ ညတြင္ခိုးေသာအခါ ေတြ႕ရမည္႕ အခက္အခဲမ်ားကို မည္သို႕ ရင္ဆိုင္ ေၿဖရွင္းရမည္။ မည္သို႕ရေအာင္ခိုးရမည္ စသည္တို႕ကို သင္တန္းပို႕ခ်သလို အေသးစိတ္ ရွင္းၿပတတ္သည္။
တကယ္လို႕သာ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းက သူခိုးတကၠသိုလ္ တစ္ခုေလာက္ ဖြင္႕ခြင္႕ၿပဳလိုက္လ်င္ သူခိုးမ်ားက သူ႕ကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ခန္႕ဖို႕ ရာႏႈန္းၿပည္႕ ေထာက္ခံၾကလိမ္႕မည္။
{ ၂ }
တစ္ေန႕…
သူ သူခိုးေစ်းမွအၿပန္ လမ္းတြင္ လူတစ္ေယာက္ ေနာက္က လိုက္လာသည္ကို သတိထားမိသည္။ မ်က္စိလ်င္ေသာသူသည္ လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ထားေသာ ကား၏ဘက္မွန္ကို ဖ်တ္ခနဲ႕ လွမ္းၾကည္႕လိုုက္ၿခင္းၿဖင္႕ ေနာက္က လိုက္လာသူမွာ မုတ္ဆိတ္ေမြးရွည္ရွည္ႏွင္႕ လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေၾကာင္းကို သိလိုက္သည္။ သူက ထိုလူကို မ်က္ေၿခၿဖတ္ဖို႕ စိတ္ကူးၿပီး လမ္းဆံုတစ္ခုအေရာက္တြင္ တည္႕တည္႕ေလ်ာက္ေနရာမွ ညာဖက္ ေကြ႕ေတာ႕မလိုလိုနွင္႕ ဘယ္ဘက္ကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ၿပီး ေနာက္ၿပန္လွည္႕ကာ တည္႕တည္႕ ေလ်ာက္ပစ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း မုတ္ဆိတ္ၾကီးက သူ႕ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္။ ေလ်ာက္ေနေသာ သူ႕ေၿခလွမ္းမ်ားကို တံု႕ခနဲ႕ ရပ္ပစ္လိုက္ေတာ႕ မုတ္ဆိတ္ၾကီး သူ႕ကို မီလာသည္။
“ရွာလိုက္ရတာဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကို ေတြ႕ေအာင္ မနည္းရွာရတယ္”
သူေနာက္လွည္႕ၿပီး မုတ္ဆိတ္ၾကီးကို တည္႕တည္႕ၾကည္႕လ်က္ ေမးလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ၊ ဘာၿဖစ္လို႕ က်ဳပ္ကို ရွာတာလဲ”
မုတ္ဆိတ္ၾကီးက သူ႕မုတ္ဆိတ္မ်ားကို လက္နွင္႕ သပ္ရင္း… “လာဗ်ာ.. စားေသာက္ဆိုင္မွာ တစ္ခုခု စားရင္း ေသာက္ရင္း ေၿပာၾကတာေပါ႕” တဲ႕။
သူလည္း အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ ရပ္စဥ္းစားၿပီးမွ မုတ္ဆိတ္ၾကီး၏ အလိုကို သေဘာတူလိုက္သည္။ သေဘာေကာင္းေသာ မုတ္ဆိတ္ၾကီးက စားေသာက္ဆိုင္ထဲကိုေရာက္ေတာ႕ ၾကိဳက္တာမွာဖို႕ေၿပာသည္။ သူလည္း မုတ္ဆိတ္ၾကီး၏ လက္ထဲမွ သားေရအိတ္ကို အကဲခတ္ၿပီး ေငြစကၠဴတစ္ထပ္ကိုေတြ႕မွ ၀က္စတူးတစ္ပြဲႏွင္႕ ဘီယာတစ္လံုး မွာလိုက္သည္။ မုတ္ဆိတ္ၾကီးကမူ ‘က်ဳပ္က သက္သတ္လြတ္ စားတာဗ်လို႕ ေၿပာရင္း အစိမ္းေၾကာ္တစ္ပြဲ၊ အာလူးေၾကာ္တစ္ပြဲႏွင္႕ ဘီယာတစ္လံုးမွာလိုက္သည္။ သူက မုတ္ဆိတ္ၾကီးကို အလိုမက်စြာၾကည႕္ရင္း ခင္ဗ်ားကလည္း သက္သတ္လြတ္စားတယ္ဆိုၿပီး ဘီယာေသာက္ရတယ္လို႕ ဆိုေတာ႕ မုတ္ဆိတ္ၾကီးက တဟားဟားရယ္၍ ဘီယာလည္း သတ္သတ္လြတ္ပဲေလဗ်ာ တဲ႕။”
သူစကားလမ္းေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းၿပီး “ကဲ ဆိုစမ္းပါဦး၊ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ၊ ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ” ဆိုေတာ႕ မုတ္ဆိတ္ၾကီးက ခ်က္ခ်င္းၿပန္မေၿဖ။ စားပြဲေပၚကို ဘီယာေရာက္လာေတာ႔မွ အၿမဳပ္တစီစီ တက္ေနေသာ ဘီယာကို တဂြတ္ဂြတ္ ေမာ႕ခ်လိုက္ၿပီး ေဂ႕ ဟု ေလတစ္ခ်က္ၾကိဳ႕ရင္း ေၿပာသည္။
ဒီလိုပါ က်ဳပ္က ဂမၻီရပညာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ႕လာလိုက္စားေနတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဂမၻီရပညာရဲ႕ လ်ိဳ႕၀ွက္နက္ရႈိင္းမႈေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြ႕ခဲ႕ပါၿပီ။ အခု က်ဳပ္လိုခ်င္တာကေတာ႕ အလြန္အဖိုးတန္တဲ႕ ေရွးေဟာင္း တိုင္ကပ္နာရီ တစ္လံုးပါ။ ဒီနာရီက ေတာ္ေတာ္ေလး ေရွးက်တယ္။ ဂယ္လီလီယိုေခတ္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းေလးေလာက္မွာ လုပ္ခဲ႕တယ္လို႕ ခန္႕မွန္းရတယ္။ ဒီနာရီမွာပါတဲ႕ ခ်ိန္သီးက ရိုးရိုးခ်ိန္သီး မဟုတ္ဘူး။ အင္မတန္ အစြမ္းထက္တဲ႕ ဂမၻီရခ်ိန္သီး။ အေနာက္တိုင္း ဂမၻီရေလာကမွာေတာ႕ ဂမၻီရခ်ိန္သီးက နာမည္ၾကီးပဲ။ ဂမၻီရပညာသည္ေတြဟာ ကိုယ္တြင္းပိုင္းမွာၿဖစ္တဲ႕ ေရာဂါေတြကို ဂမီၻရခ်ိန္သီးနဲ႕ ရွာေလ႕ရွိၾကတယ္။ လူနာရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ေပၚမွာ ခ်ိန္သီးကို တန္းလန္းခ်ၿပီး ႏွလံုးမွာလား၊ အဆုတ္မွာလား၊ အသည္းမွာလား၊ ေက်ာက္ကပ္မွာလားဆိုတာ အတိအက် သိေအာင္ရွာတယ္။ အဲဒီဂမၻီရခ်ိန္သီးကိုလည္း ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ လုပ္ၾကတယ္။ ဂမၻီရ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြအရ ၾကည္႕မယ္ဆိုရင္ ဟစ္တလာဟာ မူဆိုလီနီရွိတဲ႕ေနရာကို အတိအက်သိရဖို႕ ဂမၻီရပညာရွင္ေတြေခၚၿပီး ေၿမပံုေပၚမွာ ခ်ိန္သီးခ်ၿပီး ရွာခဲ႕တယ္လို႕ သိရတယ္။ အေနာက္တိုင္း ဂမၻီရေလာကမွာေတာ႕ ဂမၻီရခ်ိန္သီးက နာမည္ၾကီးပဲ။ အခုက်ဳပ္ေတြ႕ထားတဲ႕ တိုင္ကပ္နာရီက ခ်ိန္သီးဟာ ဂမၻီရခ်ိန္သီးပဲ။ ဒီနာရီကို ၿမိဳ႕အစြန္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ေတြ႕ထားတယ္။ အဲ႕ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီးတစ္ပါးပဲ သီတင္းသံုးတယ္။ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီးက အဲဒီ ေရွးေဟာင္းနာရီၾကီးကို ဘယ္ေလာက္ေပးေပး မေရာင္းဘူး ဘုရားကို လွဴထားတာ၊ ဘုရားပစၥည္းလို႕ပဲ ေၿပာတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ဒီနာရီကို ေတာ္ေတာ္ေလး မ်က္စိလ်င္မွ ေတြ႕ရတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕အစြမ္းအစကို က်ဳပ္သိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ပညာကိုလည္း ေလးစားတယ္။ ဒီနာရီကို ခင္ဗ်ားကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မခိုးနိုင္ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒီေတာ႕ က်ဳပ္ကို ကူညီပါ။ ဒီနာရီကို ရေအာင္ ခိုးေပးပါ။ ရရင္ ခင္ဗ်ားကို သိန္းနဲ႕ခ်ီၿပီး ေပးမယ္။ ၿပီးေတာ႕ တၿခားအဖိုးတန္တာေတြလည္း ေပးဦးမယ္။
မုတ္ဆိတ္ၾကီး၏ စကားကို သူေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားသြားသည္။
သူေရာ မုတ္ဆိတ္ၾကီးေရာ ဘီယာေတြ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ ေသာက္ေနၾကေသာ္လည္း အရွိန္မတက္။ တစ္ဖက္က အနည္းငယ္ က်ဥ္းၿပီး တစ္ဖက္က အနည္းငယ္က်ယ္ေသာ မုတ္ဆိတ္ၾကီး၏ လ်ိဳ႕၀ွက္နက္ရႈိင္းသည္႕ မ်က္လံုးမ်ားကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း ခိုးေပးမယ္လို႕ သူကတိေပးလိုက္သည္။
{ ၃ }
ညသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေန၏။ အခ်ိန္က သန္းေခါင္အလြန္။ တစ္ၿခမ္းပဲ႕ လ၏ ၀ိုးတ၀ါး အလင္းေရာင္ထဲတြင္ သူ႕ေၿခလွမ္းမ်ား ေပါ႕ပါး သြက္လက္ေနသည္။
သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ေၿခေထာက္တြင္ ဖိနပ္မပါ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအိုၾကီးသည္ လေရာင္ေအာက္တြင္ မည္းမည္းရွည္ရွည္ၾကီး အထီးက်န္လ်က္ရွိသည္။ ေၿခတံရွည္ တိုင္လံုးၾကီးမ်ားနွင္႕ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေက်ာင္းအိုၾကီးအနားကို ေရာက္ေအာင္ သူခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္။ မ်က္စိကိုဖြင္႕၊ နားကိုစြင္႕၊ စိတ္ကို အတည္ၿငိမ္ဆံုးထား၍ တိုင္တစ္တိုင္ကို ဖက္တြယ္ၿပီး အေပၚကို တက္လိုက္သည္။ ၿပတင္း၀ကိုေ ရာက္ေတာ႕ သံုးေနၾက သံခ်ိတ္တစ္ခုႏွင္႕ ကေလာ္၍ ဖြင္႕လိုက္သည္။
အထဲတြင္ ဘုရားစင္တစ္ခု၊ စာအုပ္ဗီရုိမ်ားနွင္႕ အခန္းကန္႕ထားေသာ အိပ္ခန္းငယ္တစ္ခု။
ဘုရားစင္ေပၚတြင္ ၀ါဆိုဖေယာင္းတိုင္ၾကီး တစ္တိုင္ကို ထြန္းညိထားေသာေၾကာင္႕ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး မက်ိန္းေသးဟု ခန္႕မွန္းရသည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အထဲကို၀င္ၿပီး နာရီရွာဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ကာ ၾကမ္းၿပင္ေပၚကို ဖြဖြေလး ခုန္ခ်လိုက္သည္။ မ်က္စိကိုၿပဴး ၿပဲၿပီး နာရီကို အေသအခ်ာ လိုက္ရွာသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မေတြ႕။
သူ မေက်မနပ္ၿဖစ္ကာ အသက္ေအာင္႕၍ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး နားစြင္႕လိုက္ေတာ႕ တဂ်က္ဂ်က္ ၿမည္သံကို သဲ႕သ႕ဲေလး ၾကားရသည္။ အသံၾကားရာကို တိုးသြားေတာ႕ နာရီကို သစ္သားတိုင္တစ္တိုင္တြင္ ခ်ိတ္ကပ္မထားဘဲ ထြင္းထည္႕ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တိုင္ကလည္း အမည္းေရာင္၊ နာရီကလည္း အမည္းေရာင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ဘယ္ညာ လႈပ္ရမ္းေနေသာ ခ်ိန္သီးမွာ သတၱဳတစ္ခုၿဖစ္ၿပီး တ၀င္း၀င္း လက္ေနသည္။ အိပ္ခန္းဆီကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ အကဲခတ္ၿပီးမွ နာရီကို ႏႈိက္ယူလိုက္သည္။ လြယ္လြယ္ကူကူပင္ သူ႕လက္ထဲတြင္ နာရီပါလာၿပီး တဂ်က္ဂ်က္ၿမည္သံမွာ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသည္။ နာရီလက္တံေတြက တစ္နာရီထိုးဖို႕ တေရြ႕ေရြ႕။ နာရီကို အခုခ်က္ခ်င္း သယ္သြားလ်င္ နာရီထိုးသံ ေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ၿမည္သံသည္ ေနရာေရြ႕ကာ ထြက္ေပၚလာၿပီး ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး သိသြားမည္စိုးေသာေၾကာင္႕ နဂိုေနရာမွာပင္ ရပ္လ်က္ နာရီကို ကိုင္ထားမိသည္။ နာရီၿမည္ၿပီးမွ အၿမန္ေၿပးဖို႕ စိတ္ကူးထားသည္။
တစ္နာရီအတိကို ေရာက္ေတာ႕ နာရီထိုးသံကို မၾကားရဘဲ ‘ဟိတ္’ ဆိုသည္႕ ေအာ္သံတစ္ခု အေပၚမွ ထြက္ေပၚလာ၍ ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္ရာ ေခါင္မိုးထုပ္တန္းေပၚတြင္ ကိုရင္ေလးတစ္ပါး ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေနသည္ကို ၀ိုးတ၀ါး ၿမင္လိုက္ရသည္။
မုတ္ဆိတ္ၾကီးေၿပာေတာ႕ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး တစ္ပါးပဲရွိတယ္တဲ႕။ အခုေတာ႕ ကိုရင္ေလး တစ္ပါးပါလား။ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီးေရာ ရွိေလမလားလို႕ ေတြးေတာရင္း အိပ္ခန္းဆီကို လွည္႕ၾကည္႕လိုက္စဥ္မွာပင္ သူ႕ေရွ႕တည္႕တည္႕ကို ထုပ္တန္းေပၚမွ ဘုန္းခနဲ႕ ၿပဳတ္က်လာေသာေၾကာင္႕ ၿပန္လွည္႕ၾကည္႕မိသည္။
ထုတ္တန္းေပၚတြင္ ေစာေစာကၿမင္ရေသာ ကုိရင္ေလးမွာ အခုေတာ႕ သူ႕ေရွ႕တည္႕တည္႕တြင္ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီးတစ္ပါး ၿဖစ္ေနသည္။ ခါးကိုင္းကိုင္း ကုန္းကုန္းနွင္႕။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပါးေရမ်ား တြန္႕လိမ္ ရြတ္တြေနသည္။ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္ တလွပ္လွပ္ ဟပ္ေနေသာ ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး၏ အသြင္သ႑န္မွာ အလြန္အမင္း အိုမင္း ရင္႕ေရာ္ေနသည္။
သူ ၾကည္႕ရင္းၾကည္႕ရင္း ေက်ာစိမ္႕ကာ ၾကက္သီးမ်ား တၿဖန္းၿဖန္း ထလာေသာေၾကာင္႕ နာရီကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚခ်၍ ခ်က္ခ်င္း ထိုင္ကန္ေတာ႕လိုက္သည္။
“ကမာၻၾကီးကိုေတာင္ ရေအာင္ခိုးမယ္႕ ဒကာၾကီး သူခိုးပါလား”
ဘုန္းၾကီးအိုၾကီးက သူ႕စိတ္ သူ႕အေတြးေတြကို ေဖာက္ၿမင္ေနသည္။
“ဒကာၾကီးက ကမာၻၾကီးကို ခိုးခ်င္ေပမယ္႕ ကမာၻၾကီးက ဒကာၾကီးကို ခိုးထားလိုက္ၿပီ ဒကာၾကီး။ သံသရာမွာ က်င္လည္ေနၾကတဲ႕ သတၱ၀ါေတြဟာ ကမာၻၾကီး ခိုးထားတဲ႕ အရာေတြပဲ။ ကမာၻၾကီး ခိုးတာကို ခံရလို႕ ေဟာဒီ ကမာၻၾကီးထဲမွာပဲ ဘ၀ အဆက္ဆက္ က်င္လည္ၾကရတယ္။ ဒါဟာ ငါးပါးသီလ မလံုလို႕၊ အကုုသိုလ္ေတြ ရွိေနလို႕၊ ဒကာၾကီးတို႕လို ခိုးခ်င္၀ွက္ခ်င္စိတ္ေတြ ရွိေနလို႕၊ စိတ္မသန္႕ရွင္းလို႕ ကမာၻၾကီးခိုးတာ ခံရတာပဲ။ သံသရာမွာ ဒုကၡတရားေတြနဲ႕ ဆက္ၿပီး က်င္လည္ေနရတာပဲ။ ဘုန္းၾကီးကေတာ႕ ေနာင္ဘ၀မွာ ကမာၻၾကီးခိုးတာ မခံရဖို႕၊ သံသရာက လြတ္ေၿမာက္ဖို႕ က်င္႕ၾကံေနတယ္ ဒကာၾကီး”
“ဒကာၾကီးလည္း ကမာၻၾကီးခိုးတာ မခံရဖို႕ ခိုးခ်င္စိတ္ေတြ ရပ္လိုက္ပါေတာ႕”
လက္အုပ္ခ်ီထားေသာ သူ႕လက္မ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
“မွန္…မွန္လွပါအရွင္ဘုရား”
စကားေတြက အထစ္ထစ္ အေငါ႕ေငါ႕။
“တ..တပည္႕ေတာ္ မေနနိုင္လို႔ ခိုးမိတာပါ။ ဒါေနာက္ဆံုး ခိုးၿခင္းပါပဲ။ ေနာက္….ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ႕မွ မခိုးေတာ႕ပါဘူး။”
“ ေကာင္းေလစြ… ေကာင္းေလစြ။ သာဓု..သာ…”
ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး၏ စကားသံ မဆံုးေသး။ သူ ထပ္၍ ေလ်ာက္ၿပန္သည္။
“ဒါ… ဒါေပမယ္႕ ဒီနာရီေလးကိုေတာ႕ ဒီအတိုင္း မထားခဲ႕ခ်င္ပါဘူး အရွင္ဘုရား။ ဒီနာရီေလးကိုေတာ႕ ေနာက္ဆံုး အမွတ္တရအေနနဲ႕ အၿပီးတိုင္ ခိုးသြားခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား ”တပည္႕ေတာ္က ပစၥည္းတစ္ခုကို ခိုးၿပီဆိုရင္ မရရေအာင္ ခိုးတတ္ပါတယ္။ တပည္႕ေတာ္ရဲ႕ သူခိုးရာဇ၀င္မွာ မရလို႕ ထားခဲ႕ရတဲ႕ ပစၥည္းရယ္လို႕ မရွိပါဘူး။ ဒီနာရီေလးကိုေတာ႕ ရေအာင္ ခိုးသြားခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။”
ဘုန္းၾကီးအိုၾကီး ၿငိမ္သက္ ေတြေ၀သြားသည္။ ကံၾကမၼာကို တရိပ္ရိပ္ ရႈေငးရင္း အတြင္းစိတ္၏ အသိတရားကို ရင္႕က်ဴးလိုက္သည္။
“ဘ၀ဆိုတာ တိုေတာင္းလြန္းပါတယ္ ဒကာၾကီး”
“အခ်ိန္လည္း သိပ္မရွိေတာ႕ဘူး အရွင္ဘုရား၊ မိုးမလင္းခင္ အရခိုးထားမွ..”
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုႏွင္႕ သူနာရီကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚမွ ေကာက္ယူ၍ ေပြ႕ပိုက္ ေၿပးထြက္လာၿပီး ၿပတင္း၀မွ လႊားခနဲ႕ ခုန္္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕ရင္ထဲတြင္ ေအးခနဲ႕၊ ဟာခနဲ႕ၿဖစ္သြားၿပီး ေပြ႕ပိုက္ထားေသာ နာရီမွာ ေၿမၿပင္ေပၚကို အရင္ လြတ္က်သြားသည္။
ဘယ္အခ်ိန္က ေစာင္႕ေနမွန္း မသိေသာ လူတစ္စု၏ လံွတံသည္ သူ႕ရင္၀တည္႕တည္႕ကိုစူးခနဲ႕ စိုက္၀င္သြားသည္။ ‘အား’ ဆိုသည္႕ ေအာ္သံႏွင္႕ အတူ သူ႕ရင္တစ္ခုလံုး ထုတ္ခ်င္းေပါက္ကာ ေၿမၿပင္ေပၚတြင္ လဲက်သြားသည္။
လေရာင္ေအာက္တြင္ တစိမ္႕စိမ္႕ထြက္က်လာေသာ ေသြးစက္မ်ားႏွင္႕အတူ သူ႕၀ိညဥ္သည္ သူ႕ခႏၥာမွ အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ နာနာဘာ၀ ၀ိနာဘာ၀ ေလာကထဲတြင္ တေစၱသရဲတို႕၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။
“သူခိုးဗ်ိဳ႕…. သူခိုး… သူခိုး”
ခိုင္ထူးသစ္
ၿမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း (ေအာက္တိုဘာ၂၀၀၄)
[ဥတၱရလမင္း ခံစားသူအၾကိဳက္ ၀တၱဳတိုမ်ား ၂၀၀၄]
